L'INDECENTE

"Walgelijk!" Portugal's MP António Costa wond er geen doekjes om. En ook geen mondkapje, wat niet nodig was, want de dames en heren zaten gewoon thuis, en vergaderden via video wegens veiligheidsoverwegingen. De EU-summit die zodoende op 26 maart tot stand kwam, terwijl buitenshuis het Covid-orkaan fel over Europa raasde, was allesbehalve een plezierig onderonsje. De aanpak van de Corona-crisis lag inmiddels op de virtuele tafel, en hieromtrent werd flink gebakkeleid. De uitlatingen die de nederlanse minister van financiën Wopke Hoekstra zich daarbij liet ontglippen temidden van dat verdeelde gezelschap, schoten menigeen aanwezige in het verkeerde keelgat. Wat had ons Wopke dan toch voor iets lelijks gezegd? Hoekstra suggereerde dat de EU onderzoek zou moeten doen naar het reilen en zeilen van sommige landen zoals Spanje, dat beweert geen financiële marge te hebben om de gevolgen van de Corona-epidemie op te vangen. Spanje en Italië zijn momenteel de zwaarst getrof

In Bergamo is de begrafenisondernemer bezig om de zoveelste kist te fatsoeneren. Normaal zijn het er twee per week. In deze tijden zijn het er vier per dag, van maandag t/m zondag. "Meer dan vier is menselijk onmogelijk" zegt hij " en ik slaap enkel een paar uur per nacht, want mijn telefoon blijft maar gaan. Familieleden die bellen...moeders, zusters, zonen, broers. Ze zagen hun dierbare verdwijnen in het ziekenhuis, zonder te begrijpen wat er eigenlijk precies ging gebeuren. Daarna was er geen weerzien. Terwijl ze thuisgekomen in quarantaine opgesloten zitten, ontvangen ze een koel overlijdensberichtje, punt. Geen rouwkamer, geen begrafenis, niets. Als het goed is krijgen ze na twee weken een potje met as in de handen gedrukt... Ik zit al 25 jaar in dit beroep, en het is mij nog nooit overkomen dat ik meer lijken dan kisten heb." Blauw: gemiddelde overledenen 2015-2019 Groen: officiële sterftegetallen Covid-19 Rood: overledenen 2020 Nembro is een gem

Buiten de Intesa San Paolo bank staat een groepje mensen te wachten op het trottoir. Diep in mijn smartphone verzonken loop ik blindelings iedereen voorbij, terwijl ik naar binnen wil stappen. Een grote man maakt zich vrij uit het groepje, met zijn gelaat verscholen achter mond en neuskapje, en loopt kordaat op mij af. Of ik zo vriendelijk wil zijn om ook aan te sluiten, en op mijn beurt te wachten, op minstends een meter afstand van de een na laatste geduldige lotgenoot in de rij. "We staan hier immers niet voor niets!", krijst een wat oudere dame verborgen achter een paars zwarte sjaal. Nog 20 wachtenden voor mij trek ik deze ochtend niet. Dan maar naar de apotheek verderop, op jacht naar chlorhexidine en maskertjes. Ook hier een lijntje klanten voor de deur, want niet  meer dan twee mogen per beurt naar binnen. Op de etalageruit geeft een bordje te kennen dat maskertjes uitverkocht zijn. Toen Attilio Fontana, gouverneur van Lombardije zich tijdens een persconfere