ITALIË: VACCINATIEDRANG LEIDT TOT VACCINATIEDWANG

 

De recente lockdowns en inperkingen van burgerlijke vrijheden, mogelijk gemaakt door de noodtoestand uitgeroepen op 31/01/2020 en steeds maar weer verlengd, hebben in Italië het leven van talloze families behoorlijk zuur gemaakt. Scholen, instellingen, culturele activiteiten, sport, recreatië en kerken moesten op een zeer laag pitje gezet worden. Het angstklimaat in het kielzog van Covid-19, de meer dan 4 miljoen gevallen en de bijna 130.000 doden, gaven de regeringen Conte en geven de regering Draghi vrij spel. Terwijl de banggemaakte burger nog steeds een mondkapje blijft dragen zelfs als hij alleen achter het stuur zit, of daar waar het echt niet meer hoeft, bijvoorbeeld op het strand, wordt hem een stralende virusveilige toekomst voorgespiegeld. De overheid stelt dat Corona middels massale vaccinatie een kopje kleiner wordt gemaakt, en dat de economische malaise waarin het land zich al decennialang wentelt en keert, nu eindelijk robuust aangepakt gaat worden middels Piano Nazionale Ripresa e Resilienza (PNRR), ofwel Recovery Plan.  

Het plaatje toont zich rooskleurig. Wel vraag ik mij af of het openbaar bestuur dit alles zomaar kan behappen, in een land waar de bouw van een fonteintje op een pleintje eerst vijf jaar lang bureaucratische hindernissen moet doorstaan. Om maar even niet te spreken over Recovery Plan in relatie tot de landelijke corruptie-plaag, en tot de haaien van de georganiseerde misdaad, die met opengesperde bekken wachten op hun prooi.

Terwijl de Delta variant overal in Europa de kop opsteekt, blijft de situatie in Italië nog redelijk rustig. Net als tijdens de vorige zomer, mogen we eventjes buiten spelen, terwijl op 31 juli de noodtoestand weer wat verder in de tijd opgeschoven is, en in de herfst Delta (en wie weet welke nieuwe virus-variant) de doeltreffendheid van de huidige vaccinatiecampagne ernstig zal gaan toetsen. Bijna 40 miljoen vaccins zijn toegediend, en 34 miljoen burgers zijn vandaag volledig gevaccineerd. 

Toch zijn er vele burgers die niet van plan zijn zich te laten vaccineren. Het Covid-vaccin is nog niet verplicht, maar als je het weigert, dan kom je deze maand echt niet meer een vliegveld binnen, mag je geen trein pakken, geen restaurant of bioskoop in, en je wordt van school geweerd. Straks mag je misschien zelfs niet meer je huis verlaten, om te mogen plassen moet je toch echt een Green Pass bezitten, en ademen mag alleen nog maar door een FFP2-made-in-China-mondkapje...

Ook verschillende artsen, verpleegkundigen, apothekers hebben geen intentie de vaccinatie te ondergaan. Mensen die volgens de overheid voor in de rij moeten staan om  aan de medeburgers het goede voorbeeld te geven, en dus zeker niet een bron van besmetting mogen vormen. Om daad bij het woord te voegen heeft in juni het romeinse parlement met ruime meerderheid Wet nr 44/2021 goedgekeurd, waarbij artikel 4 alle werknemers in de gezondheidszorg in feite in verplichting stelt om zich te laten vaccineren. Comma 6 van art 4 bepaalt immers dat wie in de gezondheidszorg werkzaam is en geen Covid-vaccin wenst, vrij is om die keuze te maken. De werkgever is tegelijkertijd vrij om desbetreffende persoon te schorsen zonder uitbetaling van salaris. Op 12 juli beloofde de franse president Macron zijn volk soortgelijke maatregelen.

Dat is geen vrijheid meer van keuze. Dat is regelrechte chantage.

Hierbij wordt namelijk de rode lijn van bepaalde mensenrechten overschreden, die niet alleen door de grondwet worden beschermd, maar ook door een uitspraak van de Europese Raad op 27/01/2021. De resolutie 2361 maakt immers duidelijk dat EU-landen de Covid vaccinatie niet verplicht mogen opleggen, en dat bovendien werknemers niet gediscrimineerd mogen worden op basis van wel of niet gevaccineerd te zijn. Maar Italië, samen met Frankrijk en Griekenland, lapt dat soort mensenrechten gewoon aan zijn laars.

Dit alles vindt ook zijn weerspiegeling in de hedendaagse geneeskunde, die steeds minder liberaal is. De arts is niet meer vrij in zijn verhouding  met de patiënt, maar wordt vaak verplicht handelingen te verrichten waar zij of hij vraagtekens bij heeft. Inzake Covid epidemie staat er een medische tuchtcollege startklaar om afwijkende visies af te straffen, en diepe buigingen voor "Het Vaccin" af te dwingen.

Hierbij wil ik zeker niet vaccins in een kwaad daglicht plaatsen. Ik ben mij als arts maar al te goed bewust dat vaccinaties een belangrijke bijdrage leveren aan een gezonde samenleving. Ik hoop dan ook dat Vaxzevria of Comirnaty in dit opzicht hun taak zullen vervullen. Wel bestaat er een wezenlijk verschil met bekende vaccins zoals polio, mazelen of tetanus. De anti Covid vaccins zitten non steeds in een experimentele fase. Hier is op zich niets mis mee, de noodzaak om snel over sera te beschikken gezien de ernst van de om zich heen grijpende ziekte, verklaart het al. Maar dit alles moet wel duidelijk verteld worden aan de mensen, hetgeen m.i. niet voldoende plaatsvindt.

De proefondervindelijke aard van de Vaxzevria campagne valt onmiddelijk op. Eerst mocht er enkel ingeënt worden tot 55 jaar. Toen werd deze leeftijd verhoogd tot 65, vervolgens tot 70 en uiteindelijk 75 jaar. Aan de hand van de vele bijwerkingen in de jongerengroep, wordt momenteel Vaxzevria niet meer aanbevolen aan mensen beneden de 60 jaar.    

In hele kleine lettertjes helemaal onderaan de verklaring waarin AIFA (Italiaans Geneesmiddelen Bureau)  het vaccin van de firma Pfizer-BioNTech toelaat, staat duidelijk geschreven dat Comirnaty met een dubbelblind onderzoek bezig is. Een representative groep krijgt het desbetreffende vaccin, een andere groep krijgt enkel water ingespoten. De uitkomsten van bovengenoemde studie worden pas tijdens de kerstdagen van 2023 bekend gemaakt.

De mogelijke voor en nadelen van een medische behandeling worden normaal tussen arts en patiënt besproken via een Geinformeerde Toestemming. Deze helpt de patiënt tijdens zijn besluitvorming die bepaalde medische behandeling al dan niet te ondergaan. De medische jurisprudentie heeft zich tijdens de afgelopen decennia met verve en inzet hard gemaakt voor de totstandkoming van zulke consensus, die de wil van de patiënt respecteert alsmede zijn recht tot informatie, en natuurlijk zijn vrijheid om baas te zijn over eigen lichaam.

De Geinformeerde Toestemming omtrent de Covid-inenting betekend dus dat de burger een duidelijk en eerlijk verhaal te horen moet krijgen. Hierbij moet dan ook verteld worden dat het vaccin een vorm van medische experimentatie is, waarbij vandaag de dag mogelijke schade op lang termijn niet te voorspellen valt. Is het daarom juridisch en ethisch eigenlijk wel verantwoord om burgers zoals artsen en verpleegkundigen, en straks waarschijnlijk ook leraren en conciërges, te verplichten tot vaccinatie? Niemand zou toch gedwongen mogen worden een medisch experiment te ondergaan?

De italiaanse Grondwet erkent en garandeert met artikel 2 de "onschendbare" rechten van de burger, zoals het recht tot leven, het recht tot meningsvrijheid, maar ook het recht tot persoonlijke integriteit. Artikel 13 vermeldt dat individuele vrijheid onschendbaar is, en in artikel 32 staat geschreven dat de Republiek de gezondheid beschermt als zijnde een fundamenteel recht van het individu en belang voor de samenleving. Niemand mag dus gedwongen worden tot medische behandeling, mits wettelijke voorgeschreven, en de wet mag in geen geval de grenzen overschrijden die het respect van de persoon daarstellen.

Wet 44/2021 artikel 4 en de Grondwet kunnen dus heel moeilijk samen door een deur. Maar in tijden van noodtoestand neemt men het in Rome niet zo nauw met wat de Grondwet beweert, en ook een rits internationale afspraken worden met veel nonchalance naast zich neer gelegd. Een kleine virus blijkt dus voldoende daadkrachtig om principiële waarden zoals beschreven in het Verdrag van Oviedo betreffend mensenrechten en biogeneeskunde, in de Code van Neurenberg, in de Verklaring van Helsinki en in het Belmont Rapport, danig te doen ontwrichten.

Ook rijst de vraag wat er van het Handvest der Grondrechten van de Europese Unie          (Nice 2000) overblijft als de menselijke waardigheid, zijn lichaamelijke en psychische integriteit niet meer gerespecteerd zijn, samen met de vrije en geinformeerde toestemming van het individu op medisch en biologisch gebied.

De constitutionele uitgangspunten, de rechten die daarin verankerd liggen, de internationale verdragen zijn belangrijk, met name in tijdens van crisis. Het lijkt alsof het Corona-virus, behalve levens, werkgelegenheid, veiligheid, socialiteit en cultuur, ook datgene weghaalt wat een vrije maatschappij onderbouwt: de rechtszekerheid en de vastberadenheid om deze te waarborgen.